کتاب پرده دوم اتفاق دربرگیرنده عکس های کیارنگ علایی است که در سال 1393 توسط نشر آهنگ قلم منتشر شده است.

نیوشا توکلیان در پیشگفتار کتاب مطلبی را تحت عنوان رها شدن در گرگ و میش نگاشته است که در بخش هایی از آن پیرامون آثار می گوید:

” در مجموعه « پرده دوم اتفاق » به ندرت میتوان سراغی از انسان گرفت . در این مجموعه عمدتا موضوعاتی را می بینیم که در مرکز قاب متمرکز شده اند و فاصله شان با لنز دوربین – خود عکاس – زیاد است . تعبیر چنین فاصله ای در ترکیب با غیاب نسبی انسان می تواند عدم قرابت عکاس با سوژه و تلاش او در مستندسازی صرف آن باشد . در حقیقت عکاس با تاباندن نور براین سوژه های عمدتا غیرانسانی قصد مطرح کردن آن ها و طرح سوال درباره آن ها را دارد؛ اما سوالاتی که عامدانه به آنها پاسخ نمی دهد.
عکسهای کیارنگ در این مجموعه، آبستن مفاهیم برگرفته از « هویت » و چالش های پیرامون آن اند و با اینکه در آنها کمتر می توان خود انسان را مشاهده کرد، اما تم اصلی شان به بازی گرفتن نگاه انسان به مفهوم        « هویت » است…
…در عکس های مجموعه « پرده دوم اتفاق » سوژه ها به گونه ای در فضا و محیط رها شده اند و آنچنان در تاریکی به دام افتاده اند که ناخودآگاه این سؤال در ذهن بیننده شکل میگیرد که آیا به سوژه ها همانگونه که به تصویر کشیده شده اند، نگاه می شود؟
آیا تصویرارائه شده از آن ها با چیستیشان تطابق دارد یا از آن فاصله گرفته است؟ اگر اجسام در این عکس ها به عنوان نمادها یا وجوهی از نیازها و گرایش های مادی و معنوی انسان انگاشته شوند، در آن صورت آنچه توجه بیننده را به خود جلب میکند بلاتکلیفی شان است: رها شدگی در گرگ و میش یعنی آستانه غرق شدن در تاریکی مطلق ( مردن ) یا خروج تدریجی از آن ( تولد دوباره ). شاید در برداشتی کلی از عکسهای کیارنگ بتوان گفت که چشم انداز – آن هم بدون حضور انسان- بسیار بهترو درقالبی بکرتر می تواند قصه های ناگفته يك سرزمین و مردمانش را بازگو کند.”

همچنین در بخشی از متن بیانیه مجموعه که قبل از نمایش آثار درج شده آمده است:

” در مجموعه حاضر در جستجوی آرمان های ذهنی زندگی انسان ها است . نمایش نمادین افقی که انسان را با مفاهیم ناب نظام اجتماعی و در نتیجه ذات زندگی – رو در رو خواهد کرد.
اشاره ای است به مفاهیمی که برای انسان، ارزش به حساب آمده و عزیز شمرده می شوند.  نجوای آرامی است که آرایه های ظاهری و کلامی را بر پیکر و پیشانی نمادهای آرمانی جامعه انسانی محکوم میکند.
عکس های این مجموعه به آن دسته از نمادهای فرهنگی می پردازد که اگرچه معنابخش زندگی انسان اند، اما افسوس که گاهی جنبه تزیینی به خود گرفته و انسان، تنها به بزک کردن آنها اکتفا میکند و ظواهر امر را جشن میگیرد.
مجموعه ی پیش رو یادبودی برای تجلیل از گمشدگان در تاریکی هاست؛ در صدد نورافکنی بر مسیر رو به جلو بوده تا هراس ناگزیر از یاد بردن شان را قابل تحمل کند. دعوتی است برای دوباره برمسند نورنشانیدن اسطوره های انسانیت که حقیقت ناب شان به نیستی و فراموشی گراییده است. در پس تصاویر، نمایی از چهره واقعی مفاهیم پرداخته شده را نمایان میکند که در تاریکی محض به دنبالش بوده و هستیم.
عکس های صحنه پردازی شده این مجموعه، گاه با اشاراتی معین، تاکیدی سمبولیک و یا با موضعی کنایی، سویه های مختلفی از چند و چون برخی از نمادهای فرهنگی را در زندگی انسان نشانه رفته اند.

تولید عکس ها از زمستان ۱۳۹۰ آغاز شده و اجرای کامل مجموعه در زمستان ۱۳۹۲ به اتمام رسیده است.”

کتاب در قطع خشتی با جلد شمیز در 44 صفحه به چاپ رسیده و کلیه متون فارسی کتاب به زبان انگلیسی نیز ترجمه شده اند.

عکس پرتره عکاس توسط بهنام صفرزاده به ثبت رسیده است.