تصویر /سال هفتم /شماره 32 /تابستان 1379

تصوير،ماهنامه هنرهای تصويری است. اين نشريه به مدير مسئولی و سردبيری سيف‌الله صمديان و زير نظر شورای نويسندگان مطالب اين نشريه، به هنرهايی از قبيل عكاسی، سينما،گرافيک،كاريكاتور و نقاشی پرداخته است.
نشريه تصوير با هدف تعميق درک و بينش تصويری و ارتقاء اطلاعات فنی و هنری دست‌اندركاران و علاقمندان هنرهای تصويری و پیگيری آخرين رويدادها و ابداعات جهانی در اين زمينه و همچنين نقد و بررسی پديده‌های هنری در عكاسی، نقاشی، سينما و… انتشار يافت.
ماهنامه تصوير از دی ماه 1371 تا فروردين 1376، 20 مجله در قالب 24 شماره نشريه روانه بازار کرد. از فروردين 1376 نيز ناهماهنگ و در قالب ویژه نامه هایی منتشر می شود.برخی شماره‌های نشريه تصوير در قالب ويژه‌نامه‌هايی درباره يكی از هنرهای تصويری منتشر می شد.
برخی شماره‌های نشريه تصوير نيز با عنوان «تصوير سال» در برگيرنده مجموعه‌ای از عكس‌های برگزيده عكاسان ايران و آثار هنرهای تصويری ساير هنرمندان ايرانی منتشر شده است.

این شماره از نشریه “تصویر” که در تابستان 1379 سال هفتم خود را می گذارند و در برگیرنده شماره 32 این نشریه است به عکس و شعر شاملو پرداخته شده است.انتخاب شعرها از عبدالله صمدیان و عکس های این شماره از سیف الله صمدیان است. سیف الله صمدیان در سرمقاله این شماره چنین نوشته است:

گفتم: می دانید من یکی پول خیلی از سینما رفتن های دوران نوجوانی ام را از صدقه سر شما و شعرهایتان دارم؟ ابروهایش را که داشت از دو طرف جمع می کرد، ادامه دادم: قضیه ازاین قرار بود که این اخوی بزرگه ما، عبدلله خان که حالا ویراستار تصویر است و از شناگران پیوسته اقیانوس شعر و اکثرا خستگی اش را در ساحل شعر شما بدر می کند، مسابقه ای درون خانواده ای گذاشته بود بین ما بچه های عشق سینما که به جای خرید بلیط کامل -از سر نداری و اجبار- همیشه دم دربان سینما را با تک قرانی بجای پنج ریالی می دیدیم و او ما را نمی دید! و در فاصله نگاهش به سمت چپ، از گوشه سمت راست در می خزیدیم داخل سینما و آب از آبِ اقتصاد سینمای مملکت هم تکان نمی خورد! مسابقه برای به دست آوردن همین یک قرانی بود که پس از حفظ و قرائت صحیح و بدون ایراد اشعار شما و در مواردی “فروغ” پرداخت می شد و من از بس خوانده ام ” مرا تو بی سببی نیستی…” همین سالها هم هر روز از سر عادت و لذت چندین بار بر زبان جانم می گذرد. این دیالوگِ مونولوگ مانند، حدود ده سال پیش در منزل شاملو در دهکده برقرار شد. آن موقع ها که طی یک توافق لفظی بین من و آیدا قرار شده بود که هرازگاهی عکسهایی از احمد آقا بگیرم و لعنت بر بهانه که هرچه عکس از او دارم برمیگردد به همان دو سه جلسه ای که شروع کردم و به هزار و یک دلیل مسافرت ها، گرفتاری های مجله و مستند سازی دیر سال و از همه مهمتر ناخوشی های مستمر احمد آقا که بیشتر باعث رعایت های عاطفی شد تا حساسیت های تاریخی، دیگر نشد کارم را ادامه دهم و آخرین ارتباطم با او یک ارتباط تلفنی بود که خود او گرفت و از آخرین شماره تصویر که بدستش رسیده بود صحبت کرد و چند کلام دیگر و از جمله اینکه شماره تلفن هادی خان شفائیه را هم می خواست که مرگ نابهنگام زنش را در آمریکا تسلیت بگوید شاید!…
…و اما آخرین ملاقتم با او جلوی بیمارستان ایرانمهر بود که در فاصله بین من و او، دوربین فیلمبرداری من بود و حجم زیبای دست های گل افشانی که شاخه های گل سرخ را بر سقف آمبولانسی که او را در صف جمعیت به سوی ابدیت پیش می برد، پرتاب می کرد…
…و دیگر این که دلمان نیامد عکس های وداع با جسم او را – حداقل در این شماره- چاپ کنیم و این ویژه نامه تصویر ادای دین کوچک دو برادر است به شاملوی بزرگ با این امید که ادا و ادعایی در آن راه نیابد.

سیف الله صمدیان  شهریور 1379

عکس روی جلد متعلق به سیف الله صمدیان است.