کتاب عکس ها دربرگیرنده آثار عکاسی افشین شاهرودی است که در سال 1360 منتشر شده است.

عکس های کتاب منتخبی است از آثار وی در سال های 1356 تا 1360 هجری شمسی.

شاهرودی در مطلب آغازین، پیرامون کتابش می گوید:

“برای من عکاسی یک وسیله بیان است. وسیله ای صادق و امین که بدور از هرگونه شائبـه، مفهومی را که من بعنوان عکاس از یک سوژه در می یابم بدیگران می رساند. و هر گاه کـ لازم باشد برای انتقال سریع تر آن مفهوم و یا تأکید بر جنبه خاصی از آن دستکاری هـای فنی لازم را نیز در آنها می کنم حتی اگر نتیجه این دستکاریها بهم ریختن فرم اصلی سوژه باشد. عکاسی آنطور که بعضیها فکر میکنند فقط ثبت لحظهای خاص از یک سـوژه نیست و مسلم ) ” چیزی وجود دارد که عکاسی را بعنوان یک وسیله بیانی از معنی رایج و معمولی آن جدا میکند و آن خصلت ” وسیله بیانی ” بودن آنست که جوهر ذاتی تمام هنرهاست…

… اما برای یک عکاس هنرمند مفهوم عکاسی چیز دیگری است. برای او عکس وسیله ایست که با آن برداشتهایش را از زندگی نشان میدهد و با ارائه آنها با انسانهای دیگر و برداشتهای دیگر رابطه برقرار میسازد …
… لحظه هایی که دنبال سوژه هایم پرسه میزنم و یا ساعاتی را که در تاریکخانه به بازسازی آنها می پردازم بهترین لحظه های من است. من در آن مواقع با تصویرهایم آمیخته می شوم و در نهایت آنچه را که توی بیننده بعنوان عکسهای من میبینی صورتهائی دیگر از خود من است که از قید شکل همیشگی خودم رها شده ا م…

…من برای بیان این حسم از زندگی از تمام چیزهایی که یاریم میدهد مدد میگیرم و به هر چیز که بتواند گوشه هائـی از حقیقت خالص و بی ریای زندگی را نشان دهد بعنوان سوژه نگاه می کنم. برای من بعنوان عکاس کلیت زندگی مطرح است . ازین رو تمام عکسهای من می خواهند نمایشی واقعی از خود زندگی باشند . هر چند واقعیت هائی ازین مجموعه را در ذهنم ساختهام ، و جای خیلی از نمایشهای واقعی نیز درین مجموعه خالیست ! “