کتاب وقت عکس نوشته های مهران مهاجر است که در سال 1400 توسط نشر آگه منتشر شده است.

مهاجر در مطلب درآمد کتاب پیرامون محتوای آن می گوید:

“عکاسی ایران و تاریخ آن نانوشته بسیار دارد و همین نوشته های گردآمده در ایـن كـتـاب خود نشانه ای است بر آن نانوشته ها. پس شاید فایده ی بنیادین گرد آمدن این نوشته های پراکنده انگیختن آدمها باشد برای نوشتن نانوشته ها. امید دارم خـودم هـم یکـی از ایـن آدمها باشم. باری، این نوشته های کوتاه و بلند برآمده از یک طرح پیشینی نیستند و قرار نیست هم نشینی آنها پیکری یکپارچه بسازد. یک چیز اینها را به هم می چسباند و آن نفس کلمه ی « عکس » است ـ این نوشته ها، کهنه ترینشان هجده سالگی را رد کرده و تازه ترینشان دوسه ساله اند. من عکاس همیشه با نفس کلمه ی « عکس » کلنجار رفته ام و این کلنجار گاه شده است خود عکس و گاه شده است کلمه؛ و البته نسبت عكـس و کلمه نسبتی است جذاب و معضل ساز که همیشه چشم و ذهن و دل مرا بـا خـود بـرده است. باری انباشتی از چنین کلماتی در این کتاب گرد آمده است.
نوشته ها سه بخش شده اند. بخش نخست نوشته های بلندتری هستند کـه عـمـدتاً سویه ای یا ساحتی از عکاسی حال یا گذشته مان را می کاوند؛ یکی دو نوشته هم برخی ویژگی های عام در عکس و عکاسی ( مثلاً زمان یا نور ) را کاویده اند؛ و گاه هم نگـاهی انداخته ام به رابطه ی میان عکاسی و برخی حوزه هـای کـنش انسانی از قبيـل تـاریخ و سیاست. نوشته های بخش نخست بر پایه ی تاریخ نوشتنشان مرتـب شـده اند .
بخـش دوم هم نوشته هایی است درباره ی عکاسان ایرانی ــ البته در چند متن پا را از عکـس آن سوتر گذاشته ام و به سه نقـاش برجسته ی کشورمان پرداخته ام و نیـز بـه دو هنرمنـد معاصرمان در حوزه ی هنرهای جدید. در این نوشته ها نخست نقاشان را آورده ام ـ شاید عکاسـان بـر پایـهى تقـدم و تـأخـر كـاری چون نقاشی سلف عکاسی است ـ و سپس آمده اند و دست آخر هم به دو هنرمند از عرصه ی هنر جدیدمان پرداختـه ام ـ شـايد هنرهای جدید را هـم بـتـوان از چشم اندازی و دسـت کـم تـا انـدازه ای وامدار عکاسی دانست .
نوشته های بخش سوم پراکنده ترند و اغلـب جرقه ای هستند که گوشه ای از عکسی را روشن می کنند، اگر که نسوزانند. بیش و کم هیچ یک از مقاله های سه بخش در قالب سنتی مدرسی یا دانشگاهی نوشته نشده اند، هر چند کوشیده ام در کلیات گرفتـار نشوم و بیشتر گوشه گوشه های عکس را و عکاسی را بکاوم.
حالا که این نوشته ها را می بینم شاید در سویه هایی دید و چشم انداز دیگری داشته باشم و شاید اکنون به این کلمات ماضی در برخی سویه ها، هـم در صـورت و هـم در مایگان، نگاهی نقادانه بکنم. اما در هیچ یک از نوشته ها نه در لفظ و نه در معنا ـ جـز ویرایشی صوری ـ دست نبرده ام تا همان کلمات را در همان زمان ببینیم…”

این کتاب در قطع وزیری با جلد شمیز و در 323 صفحه به چاپ رسیده است.