عمامه داران (زندگی طلبه های جوان) /بهزاد جائز /1395

کتاب عمامه داران دربرگیرنده عکس ها بهزاد جائز از حوزه علمیه قائم چیذر است که در سال 1395 موسسه فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر نظر اقدام به انتشار آن نمود.

در انتهای متنی که به قلم بهزاد جائز پیرامون کتاب درج شده چنین آمده است:
“…عمامه داران کتابی است  در ترسیم روزگارو زندگی طلبه های جوان که پس از طی مسیری نسبتا طولانی و جدی، موفق به دریافت عمامه می شوند. مرحله ای که جایگاه اجتماعی آنها تغییر می کند  ونگاه ها به آنان معنا و تعریف جدیدی ، پیدا می کند. بسیاری همچنان طلبه می مانند و فضای درس را ادامه می دهند و بسیاری راه های دیگری را در فضای اجتماعی تجربه می کنند.”

همچنین عکاس در بخش دیگری از این مطلب انگیزه خود را از انتخاب این موضوع و چگونگی انجام آن چنین بیان می کند:

“…در دبستانی، نزدیک به حوزه ی علمیه ی قائم چیذر، درس خواندم آنقدر نزدیک که هر روز از جلوی در آن رد می شدم. بعدها مدرسه ی ما را خراب کردند ، ولی از کلاس ما چند نفر وارد حوزه شدند، عده ای که من به کلی از آنها بی خبر بودم، تا این که ترم آخر دانشگاه شد و آنها را کنار در حوزه با عبا و عمامه دیدم !
از دیدنشان بعد از این همه سال خوشحال بودم اما بعد از چند دقیقه گپ زدن احساس کردم تقریباً هیچ حرفی ندارم که با آنها بزنم . از خودم پرسیدم چه شد که دوستانم به حوزه رفتند و چه شد بین ما که در مدرسه گل کوچک بازی می کردیم ، این همه فاصله افتاده است ؟ از همان دیدار نخست انگیزه ی عکاسی از « طلاب » در ذهنم پیدا شد. ولی شک و نگرانی های زیادی بابت انتخاب این موضوع داشتم، در ابتدا هیچ تصویری نسبت به حوزه و روش عکاسی از آن نداشتم؛ شبیه مسافری بودم در یک شهر غریب. در آنجا با جامعه کوچک و بسته ای روبرو شدم که تقریباً از همه جای ایران در آن بودند. آنها ادبیاتی مخصوص به خود داشتند که برای من کلا ناشناخته بود. علاوه بر سختی درک زبان آنها ، مشکل هم کلامی و شروع کار عکاسی نیز بود. کم کم داشتم پشیمان می شدم که یاد حرف بهمن جلالی افتادم که می گفت:
« به جای اینکه بگی الان هیچ چیزی به فکرم نمیرسه که کار کنم، شروع کن به راه رفتن، اطرافت رو خوب تماشا کن و سعی کن خودت رو در جریان زندگی آدمهای اطرافت قرار بدی اون موقع ست که می بینی موضوعی پیدا کرده ای و می فهمی کجای این داستان هستی.»
برای همین تصمیم گرفتم عکاسی را از حجره هایشان شروع کنم و در تمام این سالها همین کار را کردم ، بعد به کلاس های درس رسیدم و غذاخوری و کتابخانه و غیره و غیره . از سال ۱۳۸۰ تا همین حالا ، چیدمان عکس ها را بر اساس این عادت کاری انتخاب کردم…”

این کتاب در قطع خشتی با جلد سخت و کاور گلاسه به چاپ رسیده است.