کتاب آتشی که نمیرد دربرگیرنده عکس های منصور صانع از ابنیه تاریخی ایران باستان است که در زمستان 1379 منتشر شده است.
در پیشگفتار کتاب آمده است:
“عنوان کتاب خود نمایانگر نگرشی است که عکاس در پرتو آن به عکاسی پرداخته است . منصور صانع ، از نگاه یک هنرمند و با عشقی سرشار به مردم و طبیعت ، به ارائه می میراث پربار سرزمین خود همت گماشته است .
به برکت تصاویر او، به چهره ی انسان هائی که هزاران سال پیش می زیسته اند، به چهره ی شاهان و بندگان نظرمی افکنیم .
این چهره ها چنان زنده به نظر می رسند که گوئی می توانند از عکسها بیرون جهند و با اخلاف وفرزندان خود که امروز می زيند، درآمیزند .
آنان را می بینیم که بر دشمنان خود پیروز می شوند ( صفحات ۶۸ ، ۱۱۰ ، ۱۲۸ ، ۱۳۰ و ۱۳۱ ، ۱۳۸ ، ۱۹۰ ) و یا با خشوع و خاکساری به خدایان اغلب ناپیدای – خود قربانی هدیه می کنند ( صفحات ۲۲-۳۳ ، ۳۹ ، ۱۱۹ تا ۱۲۰ ) بناهای عظیم کاخ ها و معابد هنوز هم ما را تحت تاثیر قرار می دهند، گرچه از آنها ویرانه ای بیش برجای نمانده است ( صفحات ۱۷ تا ۲۱ ، ۱۸ تا ۱۱ ، ۷۳ تا ۷۰ ، ۱۲۲ تا ۱۲۷ ، ۱۳۶ و ۱۳۰ ) نقش برجسته های سنگی با ابعاد عظیم ، شاهان و امیران گوناگون را، بر چکاد قدرت و عظمت، باز می نمایند ( صفحات ۲۶ ، ۳۳ ، ۶۰ ، ۵۳ ، ۸۰ ، ۱۱۲،۱۰۵ ، ۱۱۶ ، ۱۳۲ ، ۱۳۷ ، ۱۶۲ ، ۱۶۸،۱۶۶ ، ۱۰۱ ، ۱۹۸،۱۹۲،۱۰،۱۰۵ ، ۱۷۶ و ۱۸۳ ) .
تمامی این عظمت و شکوه بر باد رفته است، لیكن گیاهان خردی که صخره های پا برجای را زینت بخشیده اند، حکایت از این دارند که نبض حیات همچنان می طپد و هستی همچنان ادامه دارد ( صفحات ۶۳ ، ۱۸۷،۱۵۳،۱۲۸،۹۶ و ۱۸۸ )…”
کتاب در قطع رحلی بزرگ با جلد سخت و کاور گلاسه به چاپ رسیده است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.