کتاب عکاسی در باستان شناسی و نگاهی به عکاسی مردم نگاری با هدف دستیابی به مناسبترین و سادهترین راهکارهای ممکن اصول، فنون و روشهای مؤثر عکاسی، در پژوهشها، کاوشها و آثار باستانی را به صورت مصور و گام به گام در اختیار باستانشناسان قرار میدهد.
یک بخش از کتاب به عکاسی مردمنگاری اختصاص یافته است که امید است این بخش و آموزش اصول کلی عکاسی برای مردمشناسان نیز سودمند واقع شود.
همراه کتاب کارت رنگ استاندارد، جهتنما و اشل در اندازههای مختلف به صورت جداگانه میباشد. ابزار و وسایل عکاسی نیز در بخشهایی توضیح داده شده است.
در بخشی با عنوان تاریخچه عکاسی باستان شناسی آمده است:
” پس از اختراع عکاسی، عکاسی از عتیقه جات و آثار معماری نیز آغاز گردید. در حدود سال 1841 میلادی فردی به نام فاکس تالبوت در انگلستان که خودش مخترع، عکاس و کلکسیونر بود از دست نوشته ها و مجسمه ها عکسبرداری میکرد.
او همچنین روش کالوتایپ را به نام خود ثبت نمود. که در آن روش یک تصویر بر روی نگاتیو کاغذی حساس کلرید نقره شکل می گرفت و پس از ظهور چاپ می گردید تا تصویر مثبتی را روی ورقی از همان نوع کاغذ بدهد. ذر این دوران، باستان شناسی همچنان تحت تاثیر زیاد عتیقه گرایی بود. مکان های دیدنی و به خصوص معماری بناها بیشتر مورد توجه بود. و سیاحان، دیپلماتها و نظامیان که آنها را توصیف، نقاشی و بعدها عکس برداری می کردند به ندرت به چیزی فراتر است ظاهر آنها توجه داشتند.
در دهه پایانی قرن نوزدهم میلادی عکاسی، نقش مهمی در توسعه نگرش علمی و تحلیل جهت ثبت و حفاری مکان ها ایفا نمود. تا دهه 1850 میلادی باستانشناسان عکسبرداری را به صورت وسیلهای برای تعیین اصیل بودن اشیا تلقی میکردند، درحالی که صدها سال بعد آزمایش کربن ۱۴ پی بردند بعضی از این آثار اصالت ندارد و عکس های تحریف شده از مراحل حفاری، شئ را اصل نشان داده است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.