آئینه مهرآئین گفتارهایی درباره هنر و عکاسی است به قلم کاوه فرزانه که نشر شوان در سال 1397 آن را منتشر نموده است.

کاوه فرزانه در این کتاب که آن را پاره نخست دانسته در سه دفتر پیرامون هنر و عکاسی سخن می گوید. و در بخشی از مطلب آغاز سخن پیرامون محتوای کتابش می گوید:

“…نیروهای ناشناخته ناخودآگاه، دارای قـدرت هـای شگرفی هستند. کافی است بتوان در بی نظمی، ادراک و آگاهی را شناور گرداند. آن وقت است که غیرخطـی بـودن، معنای هستی را تغییر می دهد.

آن چه در پی می آید، پراکنده هایی ( شطحیاتی ) آشـوب نـاک است که در طی طریق، با آن ها زیست کرده ام. منابعی کـه مـرا کمک و یاری کرده اند، همه آن چـه تـا بحـال در هستی ام رخ داده اند، می باشند. به همین دلیل، منابعی را در انتهـا ذكـر نـکـرده ام. هر می چند که می شد، چنـد صـد جلـد کـتـاب را فهرست کـرد.

این پراکنـده هـا، حاصـل أشـوب ناکـی ذهـن مـن است در هستی. آن چه در وادی اندیشه و آگاهی و خاصـه عکاسی، بـدان هـا درگیـر شـده ام و ناخودآگاهـم، خاصـه جمعی آن، مـرا در خـود غـرق نمـوده انـد.

بـه ایـن پـاره گفتارها، نگاهی گشتالتی روا داشته ام. امیـد آن که خوانـنده عـزیـر نیـز ایـن گونه بنگرد. نگاهی کلان نگر و سپس نگاهـی جـزء مـحـور.
هـر جملـه كـه بـه شـماره ای جـدا شـده از هـم، بـه تنهایی معنـا دارند. در یک طـرح واره کلی، حداقـل صـاحـب دو معناست. یکی آن کـه بـه هـم مربوط است و پی در پی می آیند. دیگر آن که، جاهایی غیر خطی می شود و دچار گسست. شاید ناخودآگاه فقـط ایـن گونه هستی می یابد. معنایی که در ایـن نـگاه غیر خطی شکل می گیرد ، بیشـتـر مـد نـظـر بـود . هر چند که همگی ، حاصـل دگردیسی و مواجهه ام با هستی بوده است.”

کتاب در قطع رقعی با جلد شمیز در 190صفحه منتشر شده است.