مشق اول: زوال /م.ماهور زهرایی /1398

کتاب مشق اول: زوال اثر م.ماهور زهرایی است که در سال 1398 منتشر شده است.

زهرایی در آغاز کتابش مطلبی را پیرامون محتوای آن به رشته تحریر درآورده که اینگونه آغاز می شود:

“این مجموعه ارادتی است به رابرت آدمز

مجموعه پیش رو مشقی بر اساس مجموعه شبهای تابستانی، پیاده روی رابرت آدمز است. انتخاب رابرت آدمز به واسطه تأثیری است که من در طول دوران کاری ام از او گرفته ام. البته ادمز تنها منبع تأثیـر بـرای مـن نـبـوده، مکتب دوسلدورف ” و نمایشگاه مکان نگاری های جدید، عکس های از چشم انداز دگرگون شده توسط انسان ۔ ۴۱۹۷۵ که برگزار کننده آن ویلیام جنگینز بود جریانهای بسیار مؤثر بر عکاسی منظره بودند و طبیعتاً به دلیل این که من هم عکاس مناظره هستم از این جریانها تأثیر گرفته ام. با در نظر داشتن این نکته در نبود جریانهای مؤثر فکری و تصویری تأثیرگذار در عکاسی ایران، سرمشق را باید در جای دیگری جز ایران جست و جو کرد.
با اینکه مجموعه شبهای تابستانی، پیاده روی از دیدگاه های آن دو جریان فاصله دارد اما مجموعه مستقل و درخشانی است که آدمز آن را در حومه کلرادو و از مجموعه مسکونی تازه تأسیس گرفته که قرار بود بهشت جدیدی را برای ساکنانش فراهم کند، که نکرد و پیرو ایده همیشگی ادمز یعنی (عکاسی از طبیعت دگرگون شده توسط انسان) در نهایت باعث زوال طبیعت شد به جای اینکه بهشتی برای ساکنان آن باشد. این همان موضوع همیشگی کارهای من است، تأثیر انسان بر پیرامونش و زوالی کـه بـرخـود و طبیعت تحمیل کرده. این دلیل اصلی من برای انتخاب مجموعه ( شبهای تابستانی، پیاده روی ) است.
برای مشـق کـردن باید به صورت و محتوای سرمشق نزدیک شد، همیشه ساختار صوري اثر در دسترس تر از محتوا است، اما برای ایده مشق چاره ای جز خوانش این دو نیست و طبیعتاً مخاطب تحقق این دو را بررسی خواهد کرد. در تمام این عکس ها یکسانی قرار دارد که مشابهش در سرمشق نیست.

…من مشق کردن را رویکردی در نظر می گیرم که به نمایش گذاشتنش در شرایط فعلی شاید مؤثرتر از نمایش های غیر از آن باشد، و امتداد و استمرار مشق کردن شاید در آینده بستر مناسبی را در مقابل شرایط فعـلى بـرای مـا فـراهـم کـنـد، و در عین حال تصور می کـنـم کـه مشـق موضع راحت تـری بـرای صحبت کردن است…”

این کتاب در قطع خشتی با جلد شمیز و در قالب کاغذهای مقوایی مشکی به صورت مصور در 54 صفحه به چاپ رسیده است.