کتاب دیوارها سخن می گویند دربرگیرنده گزیده ی عکس های امراله فرهادی آردکپان از دیوارنوشته های انقلاب در تهران 1358-1357 است که با نوشته هایی از یونس شکرخواه، یوریک کریم مسیحی و مجید عباسی آذین شده است. این کتاب در سال 1400 توسط نشر نشان نوشت منتشر شده است.

در بخش هایی از مطلب «این لابراتوار نباید خلوت و ساکت باشد» به قلم یونس شکرخواه آمده است:

“امرالله فرهادی بلد است چه کار کند. این را از روحیه ی خردورز، صبور و از پیگیریش دریافته ام، کار متراکم و پیوسته در رشته ی تخصصی اش از دیگر ارکان باور اوست. او صدها عکس و اسلاید از دوران انقلاب گرفته و کدگذاری کرده است. به سبب کوشش او حالا ما یک جامعه ی آماری آکنده از شعار، تصویر و نشانه داریم؛ مجموعه ای یکدست و پایبند به پلان های مدیوم عکاسی با کدهای مکانهای عکاسی از نظر موقعیت شهری، برخوردار از ارزشهای بصری و حاکی از وسواس در شناسایی ابزارهای تولید دیوارنوشته ها. فرهادی از پرسش نامه هم بهره گرفته است و در آنها مواردی چون محل شعار، وضعیت شعار از لحاظ در دسترس بودن، سرعت نوشته شدن شعار، داشتن یا نداشتن تصویر و رنگ شعار را گنجانده است.
از اینجا کاملا مشخص است که پژوهش وی روشمند بوده و الزامات پژوهشی از این دست را دارد. می خواهم به این پژوهش ادای دین کنم و در مقام مخاطبی که به ارزش بازنمایی این دیوارنوشته ها واقف است نکاتی را مطرح کنم: مخاطبی که ارتباطات می داند و فرهادی و کارهایی از این دست را بسیار دوست دارد. نمی خواهم نقد یا تمجید بی جا کنم. می خواهم نکاتی را مطرح کنم که در حد خودش این پژوهش را در فرامتنی سزاوار می نماید و نشان میدهد که این نوع پژوهش ها چه پتانسیلهایی دارند که مکتوم مانده است.
به گمان من، دیوارنوشته صرفاً تلفیقی از متن و گرافیک نیست. صدای یک گفتمان خاموش است که با نقش بستن بردیوار سعی می کند از هویتی حرف بزند که در حاشیه مانده یا به حاشیه رانده شده، یا در قید یک هژمونی مستبدانه اجازه ی بروز نیافته است. دیوارنوشته ها واکنش به اتفاق ها هستند و برای بروز و خلق هویتهایی – عمدتاً جمعی ـ از جانب کسانی که در مقطعی مشخص، پیامها و نیز مخاطبانی متفاوت داشته اند. می پرسم آنان که این دیوارنوشته ها را بر دیوارهای شهرها و روستاها، گاه با خون شان، نقش زده اند از چه زبانی بهره برده اند؟ آیا از زبان و نشانه های مشترکی استفاده کرده اند؟ آیا برای بیان آرای خود ازتکنیک های تولیدی یکسانی بهره برده اند؟ پژوهش فرهادی در پروژه ی دانشگاهی مشترکش با نفیسه بزرگزاده شهدادی به این پرسش ها پاسخ میدهد…”

کتاب در قطع وزیری با جلد شمیز در 143 صفحه به چاپ رسیده است.