دوریانی که بر سرم افتاد /امیرمسعود سهیلی /1400

دوریانی که برسرم افتاد عنوان کتابی است دربرگیرنده عکس های امیرمسعود سهیلی از جاذبه های فرهنگی و تاریخی کشور اندونزی که در سال 1400 توسط نشر شمشاد به چاپ رسیده است.

«دوریان» میوه‌ای استوایی، بزرگ و سنگین است و نویسنده کتاب «دوریانی که بر سرم افتاد» احتمالا به خاطر ضرب‌المثل «افتادن دوریان بر سر» که نشان از خوش‌اقبالی در فرهنگ اندونزی دارد، این نام را برای کتابش انتخاب کرده است.

سهیلی این اثر را کتابی بینافرهنگی می داند و آن را در یک جمله، به زیبایی روزمرگی مردم اندونزی خلاصه می‌کند؛ که مخاطب را در جزایر جاوا، سوماترا و بالی با خود همراه می سازد.
عکاس در آخرین سفر خود به اندونزی که بعلت شیوع کرونا دوسال به طول انجامید، دست به مستندسازی تجربه‌های‌ خود از گفتگو و معاشرت با مردم مسلمان این کشور و مشاهده فرهنگ و خرده‌فرهنگ‌های آن زد و  و حاصل این تجربیات کتاب پیش روست.
در این مجموعه عکس بیشتر از طبیعت با مردم عادی اندونزی مواجه خواهیم شد. سهیلی دراین باره می گوید:

“…من حتی سراغ آد‌م‌های خاص، متفاوت و مفاخر این کشور هم نرفتم، بلکه روی مردم عادی دست گذاشتم، سراغ روستاها و کوچه و خیابان‌ها رفتم. طبیعت، دریا و جنگل بعد از اینکه یک یا دو سال در همسایگی آنها زندگی کنید، برای شما طبیعی می‌شود اما مردم‌ اندونزی و فرهنگ‌ آن‌ها برای من همیشه نو و جذاب است. تنوع قومیتی، زبان‌های مختلف، نوع رفتار و برخورد آن‌ها با مسائل و چالش‌های اجتماعی جای بررسی بسیاری دارد…
 مردم ایران و اندونزی اشتراکات فرهنگی زیادی دارند، این کتاب شاید عکس یا متنی معمولی داشته باشد، اما قرار است مردم این دو کشور را که از لحاظ جغرافیایی از هم دور هستند، کنار هم بنشاند تا با فرهنگ و رسوم یکدیگر آشنا شوند مردم اندونزی توسط این کتاب متوجه می‌شوند که یک ایرانی کشورشان را چگونه می‌بیند…”

همچنین عکاس خاطرات سفر خود را به صورت سفرنامه (در دو زبان فارسی و اندونزیایی) در کنار آثار مکتوب کرده است.

رونی پراستیا یولیانتورو (سفیر اندونزی)، گرین نوگروهر(فیلمساز)، علیرضا شجاع نوری، هنگامه قاضیانی، احسان عبدی پور، ریچارد اوه(نویسنده و فیلمساز)، رزالیا انگچون(انسان شناس)، گلوریا هاردی و نورولیتا آدریانی راهایو(عکاس) در صفحات آغازین کتاب پیرامون عکاس و عکس هایش مطالب کوتاهی را به رشته تحریر درآورده اند.

کتاب در قطع خشتی با جلد شمیز در 150 صفحه چاپ شده است.