کتاب عکس خورجین دربرگیرنده عکس های پرویز تناولی از دست بافته های عشایری و روستایی ایران(سری دوم) است که در سال 1396  توسط موسسه فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر نظر منتشر شده است.

پس از انتشار کتاب نمکدان ، این کتاب، دومین کتاب از سری کتاب های « دست بافته های عشایری و روستایی ایران » است که به قصـد ثـبـت دسته های مختلف ایـن آثـار تهیه شده است.
در کتاب اول که شامل نمکدان هـا بـود بـه اختصـار تاریخچه ای از سوابق قومی و موقعیت جغرافیایی گروه های مختلف عشایری ارائه شد، اما در این کتاب به جای تکرار آن مطالب، بیشـتـر بـه ویژگی های ساختاری و زیباشناختی آنها پرداخته می شود و سـوابق قومی و موقعیت های جغرافیایی آن به اختصار خواهد آمد.

در مطلب آغازین کتاب پیرامون محتوا و توضیح این مجموعه به مخاطب اینگونه آمده است:

“… خورجین بی تردید پر مصرف ترین محفظـه عشایری است و باید آن را هماننـد چـمـدان و ساک های دستی شهر نشینان شمرد. همان گونه که شهرنشینان هنگام سفر چمـدان و ساک دستی خود را – کـه شـامل وسایل شخصی شان است – بـه هـمـراه می برند، عشایر نیز هنگام کوچ و جابه جایی، خورجینـی بـا خـود می برند و لوازم شخصی و مورد نیازشان را داخل آن می گذارند. خورجین هـای عشایری ایران از غنی ترین دستبافته های آنهاست و طرح و رنگ آمیزی شان گنجینه ارزشمندی به شمار می رود. تقریباً تمامی طرح هایی کـه عشـایـر بـر زیراندازها و رواندازهای خود پیاده کرده اند، در خورجین هایشـان هـم جـا داده اند…

… خورجین هـای ایـن کـتـاب دستچینی از خورجین هـای عشایر سرتاسر ایران است و از ایلات و اقوام مختلف همچون شاهسون، کـرد، لر، قشقایی، افشار، بلـوچ و ترکمـن نمونه های قابل توجهی ارائه شده است. علاوه بر آن، منتخبی از خورجین های روستایی مناطق مختلف ایران را نیز در خود دارد و تعداد آن هـا ۱۵۰ قطعه می شـود.

خورجین هایی که در ایـن کـتـاب ارائـه شـده کار گذشته های عشایر ایران است؛ زمانی که عشـايـر بـا اسـب و شتر و قاطـر کـوچ می کردند و خورجین را بـر گـرده چهار پایان بارکـش خـود می انداختند. با تغییراتی که در زندگی عشایر به وجود آمده و از زمانی که خودروهای موتوردار جایگزین اسبان و شتران آنهـا شـده ، خورجین بافی آن هـا هـم رو بـه قهقرا رفته است. از همین روست که باید این بافته ها و خورجین ها را به دیده آثار ارزشمند هنری نگریست و در حفظ و نگهداری آنها کوشا بود…”

لازم به توضیح است که غالب عکس های کتاب متعلق به پرویز تناولی است اما قاسم سلیمی در ص 10-11 و 17 و مریم زندی در ص 186-187 صاحب اثر هستند.

این مجلد در قطع رحلی با جلد سخت و در 196 صفحه مصور رنگی به چاپ رسیده است.