کتاب عکاس – مولف، پایان نامه کارشناسی ارشد ملیحه فرهادی است که در سال 1397 توسط انتشارات راه دکتری: سنجش و دانش به چاپ رسیده است.

فرهادی در پیشگفتار کتابش پیرامون محتوای آن می گوید:

“این کتاب بر اساس پایان نامه کارشناسی ارشد این جانب که بر اساس دغدغه و سؤالهای شخصی در دوران تحصیل کارشناسی عکاسی در کلاس استاد فرشید آذرنگ و با خواندن مقاله هایی در زمینه ی وضعیت هنر معاصر ایران از جمله یاداشت های یک خوابگرد، دیوان شرقی غربی، و دیالکتیک معکوس مدرنیسم در ایران شکل گرفت، سؤالاتی از این قبیل که ” چرا ایران همچون غرب در زمینه ی عکاسی، تاریخی جریان ساز ندارد؟ و چرا مدام برای خلق آثر باید از سبک و جریانهای غربی گرته برداری کند؟ آیا عکاسی ایران دوره ی مدرنیسم را طی کرده است؟ یا بدون تجربه ی مدرنیسم به پست مدرن وارده شده است؟ معاصر و معاصریت به چه معنایی است؟ “
در مقطع کارشناسی ارشد در کلاس درس جناب آقای رهام شیراز مباحثی مبنی بر قاب شخصی و عکاس مؤلف مطرح شد که پرسش های بیشتری را در ذهنم ایجاد کرد ، پرسش هایی همچون، ” آیا در ایران عکاسانی وجود دارند که با توجه به کارکردهای سیاسی و اجتماعی بدون تقلید از غرب اثر خلق کنند؟ که بتوان از آنان به عنوان عکاس ایرانی و مؤلف نام برد؟ ویژگی های یک عکاس مؤلف و تألیف گرا چیست؟ “ برای یافتن پاسخ این پرسش ها از منابع بسیاری از جمله کتابها، مقاله ها، پایان نامه ها، و مباحثی که در نشست های مختلف برگزار شد کمک گرفتم…”

در مطلب پشت جلد کتاب به محتوای آن اشاراتی نموده که بخش هایی از آن بدین شرح است:

“این کتاب جایگاه مولف را در سه دوره ی پیشا مدرن، مدرن و پسا مدرن بررسی می کند. همچنین جهت تعیین نقش و ویژگی های عکاس مولف از آرای منتقدان و نظریه پردازان پساساختار گرا ( پست استراکچرالیسم ) چون ژاک دریدا، رولان بارت و میشل فوکو بهره می گیرد. پساساختارگرایان مولف محور بودن نئوکلاسیک ها ( نئوسنت گرایان ) وررمانتیک ها ( خیال پردازان ) را با دو مقاله مهم و تاثیرگذار در اواخر دهه ی ۱۹۶۰ به چالش کشیدند. یکی مرگ مولف از رولان بارت و دیگری مولف چیست؟ از میشل فوکو، در این دوره معیارهای زیبایی شناسی مدرنیسم ( نوگرایی ) کنارگذاشته می شوند و بر دنیای تکثر گرا ( پلورالیسم ) و دگراندیش پسامدرنیسم تاکید می گردد.
این کتاب بر چنین اساسی تلاش دارد تا مولفه هایی برای دستیابی به ویژگی های تالیفی در عکس تعیین نماید و بدین منظور از پنج مولفه ای که جان سارکوفسکی در کتاب چشم عکاس به عنوان ویژگی های ذاتی در عکاسی مطرح کرده است، استفاده گردد. با تعیین این مولفه ها و برقراری ارتباط نظری میان اندیشه ها و نقدهای ادبی معاصرمی توان جریان های نوینی که در عکاسی پسامدرن ایجاد گشته را تحلیل نمود. در همین راستا سعی شده روند عکاسی غرب در دوره های مدرن، پست مدرن و پسامدرن بررسی شود و به تحلیل و تفسیر جریان های عکاسی معاصر ایران میزان تاثیرپذیری عکاسان ایرانی از جریان ها و عکاسان غربی بپردازد. همچنین وجود و عدم وجود عکاس مولف در ایران با تمرکز بر کارهای دوتن از عکاسان معاصر کشور در سه دهه ی اخیر، یعنی دهقان پور و مهران مهاجر بررسی گردیده است و این عکاسان رابه عنوان بخشی از موضوع تالیف و عکاس مولف مورد تحلیل قرار داده است.”

کتاب در قطع وزیری با جلد شمیز و در 240 صفحه منتشر شده است.