کتاب عکاسی و فلسفه، مقالاتی در باب ماهیت تصویر عکاسی، نوشته اسکات والدن و ترجمه مهدی امیرخانلو است که در پاییز سال 1400 نشر هنوز اقدام به انتشار آن نموده است.

در مطلب پشت جلد کتاب پیرامون محتوای آن آمده است:

“این کتاب حول مسئله ای مهم شکل گرفته است: پس از امکان دستکاری دیجیتال در تصاویر عکاسی، اکنون چگونه می توان از صداقت و عینیت عکس و شـأن استنادی آن سخن گفت؟ رابطه عکس دیجیتال با موضوعش اکنون چگونه تعریف می شود؟ تصویرعکاسانه مدتها مظهر رابطه ای شفاف با جهان بود و عطش انسان به رئالیسم یا واقع نمایی را برآورده میکرد. باور قدیمی ما به عکس، در مقام منبع غنی اطلاعات بصری، استفاده گسترده از عکاسی را در روزنامه نگاری و مستندسازی وزمینه های علمی در پی داشت.
اکنون که این باورهای قدیمی زیرسؤال رفته است، دریافت مـا از تصاویر عکاسانه و ارتباط مان با این تصاویر سابقاً شفاف چگونه تعریف می شود؟ چطور میتوان از نو به مسئلهٔ صدق وکذب در بازنمایی های تصویری فکرکرد؟
مقالات این کتاب هریک به نحوی به مسائلی از این دست می پردازند. عکاسی، که اکنون جایگاه خود را به عنوان هنرتثبیت کرده است، میکوشد بار دیگر به مرزهای میان خود و نقاشی، فیلم و سایربازنمایی های تصویری بیندیشد.”

این کتاب در قطع وزیری با جلد سخت و در 522 صفحه به چاپ رسیده است.