کتاب عکاسی هنری نوشته سیاوش صدیق است که در سال 1400 توسط نشر کیان پارس منتشر شده است.

مقدمه کتاب پیرامون مفهوم عکاسی هنری و محتوای کتاب چنین آغاز میشود:

“آنچه که به عنوان معنی و تعریف « عکاسی هنری » در جهان وجود دارد، به دو دسته تقسیم می شود. دسته ی اول، عکاسی هنری را به اشتباه با نام « عکاسی هنر زیبا یا عکاسی به مثابه ی هنر زیبا » شناخته و دسته بندی کرده اند.
عکاسی هنر زیبا، گونه و زیر مجموعه ای از عکاسی بوده که دارای ویژگی های مخصوص به خود می باشد. با بررسی و کنکاش آن ویژگی ها، می توان به وجوه تمایز آنها با عکاسی هنری پی برده و از جایگاه متفاوت آنها با یکدیگر آگاه ش شد. از زمان پیدایش این شاخه از عکاسی، کانون توجه و تمرکز آن به پیدا کردن روش های گوناگونی بود تا بتوان از طریق آنها « موضوع » و یا موضوعات گوناگونی را با زبانی جدید بیان کرد.
استفاده از ابزار و تکنیکهای مختلف، برای رسیدن و بیان موضوعات اولین اولویت این گونه از عکاسی است. این در حالیست که در عکاسی هنری، موضوع در نتیجه ی « فرم » شکل گرفته و پدید می آید. به تعبیری دیگر می توان گفت که مهم ترین وجه تمایز بین این دو عکاسی، ضرورت وجود فرم در عکاسی هنری است. چرا که هنر با این مقوله سروکار جدی و اساسی داشته و همواره تبدیل به اصلی مهم در شناخت آن شده است.
اولویت بعدی جایی ست که همان طور که از نام عکاسی هنر زیبا پیداست، کار به مفهوم زیبایی شناسی متصل بوده و گره خورده…”

کتاب در قطع وزیری با جلد شمیز در 121 صفحه منتشر شده است.