کتاب عکاسی مستند انگیزه مستند نگاری نوشته استوارت فرانکلین است که طلیعه عابدزاده آن را ترجمه نموده و نشر کتاب پرگار در سال 1400 اقدام به انتشار آن نمود.
طلیعه عابدزاده پیرامون این کتاب آورده است:
“…این کتاب به صورت پایهای توضیح میدهد که خاستگاه مستندنگاری در زندگی بشر کجاست و بشر از چه زمانی مستندنگاری را آغاز کرد و چه چیزی باعث شد که به این کار احساس نیاز کند. وقتی احساس نیاز به چیزی به وجود داشته باشد قطعا آدمها را به سمت خلاقیت می برد. به نظر من مهم ترین مساله در عکاسی ارتباطیست که عکاس با سوژه یا موضوع خود برقرار میکند. همین طور اینکه وقتی تصویری را ثبت میکند، بتواند حس عکس را به مخاطبان القا کند و این احساس نه تنها برای امروز، بلکه برای سالهای بعد هم تاثیرگذار باشد. مانند عباس عطار و عکسهایی که در دوران انقلاب گرفت که در حال حاضر هم به عنوان یک اثر هنری شناخته شدهاند و هم بیانگر بسیاری مسایل تاریخی در زمان خود هستند. درواقع یک عکس در زمینه مستند میتواند یک پیامدهنده باشد و این پیام میتواند در ذهن افراد رخنه کند و ممکن است حتی تصور یک فرد را از جامعهای که در آن زندگی میکند، تغییر دهد. این مساله به قدرت عکاس و عکس بازمیگردد…”
همچنین در مطلب پشت جلد کتاب آمده است:
“انگیزه مستندنگاری بر وجهی از خودبازنمایی انسانی بنا شده که هزاران سال قبل و بسیار پیشتر از اختراع فیلم و عکاسی آغاز شده است؛ قرنها پیش، منجمان و بعدها هنرمندان از دوربین های تاریکخانه ای برای ترسیم آسمان استفاده کردند. با این حال، این کتاب عمدتاً بر عکاسی مسـتند، از اولین نورهای ثبت شده روی سطوح آیینه مانند نقره یددار تا تصاویر مبهوت کننده اینترنتی امروز یا نصب تابلوهای بزرگ در موزه های مهم، متمرکز است.
« انگیزه مستندنگاری » منظور از این عبارت اشتیاق برای ثبت لحظاتی است که تجربه میکنیم و آرزوی حفظشان را داریم؛ چیزهایی که شاهدشان هستیم و شاید بخواهیم اصلاحشان کنیم یا، به بیان ساده، افراد یا مکانها یا چیزهایی که برایمان جالب توجه اند. کنجکاوی، خشـم، آیینها، اصلاح، ابراز وجود، و بیان قدرت از عوامل این شوق در سراسر تاریخ بوده اند.”
کتاب در قطع وزیری با جلد شمیز در 336 صفحه به چاپ رسیده است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.