در کتاب اهل اسب (پیمان هوشمند زاده) آمده است:
“وقتی با ترکمنها هستی بیشتر دقت کن، هر چه باشد غریبهای. مقری به بودنت پیداست؛ از صورتت، از لباست و از زبانت پیداست، پس بیشتر دقت کن.
ترکمن ها مردم سختی هستند. مردمی که ارتباط گرفتن با آنها مشکل است. قابل پیشبینی نیستند. خلق و خوی خاص خود را دارند. از اقلیتهای مذهبی و اهل تسنن هستند و مهمتر از همه افتاده زیادی از آنها فارسی نمیدانند. دست به عصا هستند و غریبه را سخت بین خود را میدهند. در ۲۰ سالگی با خواندن کتاب آتش بدون دود نوشته نادر ابراهیمی شیفته ترکمنها شدم. و در مهر ماه سال ۷۴، با اولین سفر این شیفتگی بیشتر شد. نیمه شب به بندرترکمن رسیدیم، جنوب شرقی خزر، شرقیترین نقطه. و صبح، تا قبل از صبحانه، در کمتر از نیم ساعت کل شهر را دیدیم. یک ایستگاه قطار و یک کلانتری کل دارایی شان بود. کوچکتر از آن بود که فکر میکردیم. شهرک دلنشینی که دو خیابان بیشتر نداشت، جایی که مردم هنوز پوشش خاص خود را داشتند. شهری که معماری خود را داشت و در موقعیت عجیبی بود: از یک طرف به دریا می رسید از طرفی به یک دشت وسیع که تا مرز ادامه داشت و از جنوب به جنگل و کوه…”
جایی دیگر در اهل اسب (پیمان هوشمند زاده) نوشته شده: “…در شانزده سالی که به این روستاها سفر کردم یعنی تا دی ماه سال نود، چیز زیادی تغییر نکرد . حداقل ترکمن ها همچنان ترکمن بودند، باهمان خصوصیات خودشان، ساکت و عمیق. و این کتاب ، کتاب ترکمن هاست، کتاب سکوت است، نه یک مکان خاص. تلاشی است مستند و در عین حال خارج از قید و بندهای آن . این کتاب، کتاب حاشیه است. با آنکه مستند نگاری شده اماسعی شده است که تعریف دیگری ازترکمن ها بدهد، تعریفی که شاید چندان منطبق با واقعیت نباشد. اما همان تعریفی ست که نیت اش بوده؛ مردمی یکه در موقعیتی یکه.”
متن بالا بخشی از مطلبی است که به قلم پیمان هوشمند زاده پیرامون کتابش در ابتدای کتاب اهل اسب (پیمان هوشمند زاده) به چاپ رسیده و انگیزه ی عکاس را از عکاسی و چاپ کتاب روشن می کند.
جستجو
Results for {phrase} ({results_count} of {results_count_total})
Displaying {results_count} results of {results_count_total}
Menu
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.