چهره ها 2 /مریم زندی /چهره های نقاشان معاصر ایران /1373

چهره ها عنوان مجموعه کتاب های چهار جلدی است که با نگاه مریم زندی از پرتره هایی عکاسی شده اند که در هر جلد بیننده را با صورت برخی از نام آوران حرفه و هنر خاصی آشنا می کند.

که جلد یک آن مربوط به سیمایی از نقاشان معاصر ایران است و در سال 1373 منتشر شده است.
زندی در ابتدای کتابش اشاره دارد که این کتاب مجموعه عکسهایی است که موضوع آن نقاشها و دست اندر کاران نقاشی معاصر ایران می باشند . قصد من عکاسی از بهترینها نبوده است . اگر چه که اکثر بهترین های این هنر در این جمع حضور دارند.
این کتاب تلاشی است در جهت انتشار بخشی از عکسهای آرشیو هنرمندان معاصر ایران، که چند سالی است در حال انجام آن هستم. کار عکاسی از نقاشان ایران که بخشی از مجموعه هنرمندان معاصر ایران است از مرداد ۱۳۷۱ شروع شد و تا نیمه آذر ۱۳۷۳ ادامه یافت.
برای کامل تر شدن « سیمایی از نقاشان معاصر ایران » مایل به عکاسی از عده دیگری نیز بودم که موفق به تماس با تعدادی از آنها نشدم و بعضی دیگر موافق نبودند که از آنها عکس گرفته شود.
ترتیب قرار گرفتن عکسها در کتاب بر حسب سال تولد افراد است، ولی روز و ماه تولد در تقدم و تاخر تصوير افرادی که همگی در یک سال به دنیا آمده اند، در نظر گرفته نشده است.‎

همچنین مرتضی ممیز در ابتدای این کتاب پیشگفتاری را به رشته تحریر درآورده که در بخشی از آن آورده است:

“از خانم زندی پرسیدم: همه هستند؟
گفت : نه …
فکر کردم حق با اوست. چگونه می توان از همه آنهایی که نقاشی میکنند عکاسی کرد؟ مدتهاست وقتی به اطراف ایران و اکناف جهان می روم، سعی می کنم نشانی و کار نقاشان ایرانی را در هر گوشه و کناری جمع آوری کنم و از این طریق آماری از ایشان را برای پژوهشی شخصی فراهم آورم. در این جستجو ها به انواع کسانی بر می خورم که هر یک به نحوی با نقاشی سرو کار دارند و خود را نقاش می دانند.
کسانی هستند که فارغ التحصیل مدارس نقاشی بوده اند و بعد گهگاه دستی به قلم مو برده اند و خود را نقاش می دانند.
کسانی هستند که اصلا مدرسه و معلمی را ندیده اند و از سر ذوق شخصی کوشش هایی دلخواه خود می کنند و خود را نقاش می دانند.
کسانی هستند که مشغول تحصیل نقاشی هستند و به خاطر علاقه و توجهی که به نقاشی داشته اند و اکنون نیز به تحصيل آن مشغولند خود را نقاش می دانند . کسانی هستند که نقاشی را تدریس می کنند و گهگاه اگر فرصتی پیدا کنند پیش خود طبع آزمایی می کنند و خود را نقاش می دانند.
کسانی هستند که نقاش فعالی نیستند و از سر حوصله و وقت تابلویی را دست می گیرند و خود را نقاش می دانند .‎..

… از خانم زندی پرسیدم : همه نیستند ؟
گفت : نه .
عکاسی از همه امکان نداشت . بعد هم کار کردن روی یک موضوع در دراز مدت خیلی خسته کننده و یکنواخت می شود… فکر کردم حق با اوست.
به عکسهای خانم زندی که نگاه کردم دیدم بیشتر از کتاب اولش لحظه های صمیمی را شکار کرده است و عکسها بازتاب شگفت انگیزی از روحیه مدلها هستند.
بعد فکر کردم که کتاب اول تجربة اول هم بوده است. شاید که ادبا محافظه کارتر عمل کرده اند، ممکن هم هست که فضای آتلیه صمیمی تر و متفاوت تر با فضای کتاب و کتابخانه باشد، آتلیه جایی است پر از فرم و رنگ و روحیه. بی نظمی جذابی دارد و خانم زندی این بار با تردستی بیشتری حال و هواها را قاپیده و ثبت کرده است. من خودم را در عکس او از وجه دیگری دیدم که تاکنون ندیده بودم.
خانم زندی در این کتاب صاحب دید ، صاحب فکر و تواناتر به نظر می آید…”

در این مجلد چهره 114 هنرمند نقاش به ثبت رسیده که اسامی برخی از آنان بدین شرح است:
آیدین آغداشلو، شیرین اتحاد، محمد احصایی، ایرج اسکندری، نصرالله افجه ای، یعقوب امدادیان، صادق بریرانی، ناصر پلنگی، امیر هوشنگ جزی زاده، بهزاد حاتم، ابراهیم حقیقی، ناهید داورپناه، محمد جلیل رسولی، نفیسه ریاحی، حجت الله شکیبا، قباد شیوا، ژازه طباطبایی، احمد عالی، مسعود عربشاهی، رعنا فرنود، کامران کاتوزیان، عباس کاتوزیان، ژاله کاظمی، پرویز کلانتری، علی گلستانه، مهرداد محب علی، فرشید مثقالی، علی مطیع، فرشید ملکی، مرتضی ممیز، منیژه میرعمادی، مصطفی نجمی، مهدی ویشکایی‎ و …

کلیه عکس ها به صورت سیاه و سفید و در کاغذ گلاسه به چاپ رسیده است.