ایران، گل نبشت آزادی/ افشین بختیار/ 1389

کتاب ایران، گل نبشت آزادی (منشور کوروش هخامنشی و عکس هایی از تخت جمشید) عکسهای افشین بختیار می باشد که توسط انتشارات نیکا در سال 1389 منتشر شد.

در مقدمه کتاب به قلم ناشر اینچنین آمده است:

…اکنون صد و سی سال از روزگاری می گذرد که در پی کاوش های گروهی از باستان شناسان در بقایای معبد بابل، استوانه ای گلین به دست آمد که هم اینک در موزه بریتانیای شهر لندن. اندیشه و کردار و گفتار پاک ایرانیان را به جهان می شناساند.

کوروش هخامنشی ، فرزند کمبوجیه «کامبوزیا» و «ماندانا» دختر «ایخ توویگو» آخرین پادشاه ماد، از پس پیکاری ناگزیر، به حکومت مادها پایان داد و سلسله ی هخامنشی را بنياد نهاد.
پس از آن در رویارویی با شاهان محلی، سرزمین های دیگری را به خاک ایران افزود، اما از آنجا که در دامان فرهنگ ایرانی نشو و نما یافته بود با ملل مغلوب و شکست خورده از در صلح و آشتی درآمد و حقوق آنان را پاس می داشت.

بر اساس مندرجات استوانه ی کوروش، پس از فتح بابل ، با مردمان آن دیار چنان رفتار کرد که هم شاه شکست خورده و هم مردم بر پای او بوسه زدند.
او فرمان داد تا اسرائیل یهودی، آزادانه به سرزمین خویش باز گردند. همه را در دین و پرستش خدای خود آزاد گذاشت و سفارش کرد تا همگان را به حقوق انسانی یکدیگر احترام بگذارند. و اعلام کرد تا من هستم هرگز نباید انسانی خرید و فروش شود و بدینسان برده داری را برانداخت. این هاست تفاوت اندیشه و گفتار و کردار کوروش با دیگر پادشاهانی پیش از خود که در الواح و سنگ نوشته هاشان ، تنها از قتل و غارت و آتش در انداختن به خانه و معابد سخن رانده اند.

این گونه است که پس از کشف استوانه ی کوروش به سال 1879 میلادی (1258 خورشیدی)، اهل نظر و محققان، با عنایت در محتوای انسانی مندرج در آن ، نخستین بیانیه ی حقوق بشر نامیدندش. و هم اینک نمونه ای ساخته شده از این منشور ، در مقر سازمان ملل متحد در شهر نیویورک ، دیده ها را خیر می کند که گواهی است جاوید بر غنای فرهنگ و تمدن ایران باستان.

آنچه در پی می آید متن کامل منشور کوروش کبیر است در کنار تصاویری بدیع از تخت جمشید (پرسپولیس) که این بار از زبان سنگ، هنر بی بدیل معماران و حجاران ایرانی را برابر دیدگان بشریت قرار می دهد.
باشد که اندیشه های انسانی و سرچشمه ی فرهنگ و هنر ایرانی، همچون رودخانه ای خروشان و موج در موج ، در سراسر خاک این میهن باستانی ، هماره جاری و ساری باشد.