آتش سرد Cold Fire/ نگاهی به عکاسی در جنگ ایران و عراق /1396

در کتاب « آتش سرد Cold Fire » که نگاهی به نقش عکاسی و نمی چند از عکاسان جنگ ایران و عراق دارد، آثار عکاسان: مهرزاد ارشدی، عکاس شهید سعید جانبزرگی، محمدحسین حیدری، جهانگیر رزمی، جاسم غضبانپور، علی فریدونی، بهرام محمدی فرد و ساسان مویدی را مشاهده و پیرامون تاثیرگذاری آنها مروری خواهیم کرد.

جاسم غضبانپور در مقدمه کتاب درباره عکس های این کتاب اینچنین توضیح داده است:
“…این نمایشگاه سعی در معرفی عکاسان جنگ ندارد، بلکه تنها سعی در به نمایش گذاشتن تصاویر مستندی از عکاسانی که برای مجلات، سازمان‌ها، خبرگزاری‌ها و یا به صورت آزاد به عکاسی از آن مشغول بوده اند،دارد. دلم میخواست عکس‌هایی را روی دیوار ببینند و یا عکس عکاسانی را معرفی کنم که تا حالا دیده نشده اند…”

احمدرضا نوری در ابتدای کتاب به “بازخوانی تاریخ” و ” آگاهی تصویری” اشاره کرده است و اینچنین آورده است:

“فهم نو از رویدادهای فرهنگی و اجتماعی نیاز به بازخوانی تاریخ با نگاهی محققانه بی طرف و بدون پیش داوری دارد. برای دستیابی به این منظور،بازنگری تعاریف “عرفی” و واکاوی باورهای رایج بر مبنای دانش و ادراک سالم می‌تواند سرآغازی برای شکل‌گیری یک نظام فکری منسجم و دستگاه فکری مستقل باشد. بازنگری تعاریف و واکاوی باورهایی که ممکن است در طول زمان و بنا به رویکردهای عمومی فاقد ارزش تلقی شود و یا بنا به دلایل سیاسی در حریم ممنوعه قرار گیرد.
در طی یک قرن گذشته ثبت و حفظ فرازهای تاریخ توسط رسانه‌های مختلف، امکان بازخوانی مستقیم و مستند رویدادها را فراهم آورده است.
تلاش برای نمایش و انتشار تصاویر تاریخ نگارانه تاثیرات بسیار عمیقی بر سطح آگاهی تصویری مردمان خواهد داشت و یکی از مهمترین عناصر برای رسیدن به یک فهم مشترک از تاریخ و وقایع تاریخی خواهد بود. بی حافظگی سرآغاز بی‌هویتی است. فراموشی هویت تاریخی، جعل تاریخ، تخریب مغرضانه، جایگزین کردن قصه و افسانه به جای تحلیل عقل مدار و… سرانجامی جز انحطاط نخواهد داشت.
چشم فرو بستن بر وقایع تاریخ سرزمین مانند آفتی شبیه آلزایمر!

فراموشی از سر منگی و یا تلاش برای یاد نیاوردن از سر رندی، خصیصه مردمانی ست که هزار بار از یک سوراخ گزیده می شوند و هزار و یک شب از یک درد تب می کنند.
بازخوانی تصویری تاریخ معاصر، بی‌شک مقابله ای ست با تکرار هر رویدادی که تلخ تر از زهر بود و هست.
آیین خشم خاموشی نیست؛ آن گاه به ضرورت گاه به اختیار است حافظه نباشد حادثه تکرار خواهد شد؛ حواس جمع نباشد تفرقه در کار است. جنگ قهرمان کش است نه قهرمان آفرین؛ آن که از یاد برد، بر باد خواهد رفت. گذشته پیش روی ماست، هوشیاری باید. بی قضاوت، نگاه دوختن بر تصاویری- تلخ و شیرین- که تنها چشمان محرم عکاسان جنگیده دیده است یعنی فراموش نکردن!”