گلشهر /بهمن کیارستمی /1396

کتاب گلشهر دربرگیرنده عکس های بهمن کیارستمی است که در سال 1396 توسط موسسه چاپ و نشر نظر منتشر شده است.

کتاب گلشهر همزمان با برپایی نمایشگاهی به همین عنوان که در زیرزمین دستان برگزار میشد به چاپ رسید.

در ابتدای کتاب بهمن کیارستمی در مطلبی آورده است:

“ماه قوس ۹۶ به دانشگاه گوهرشاد کابل رفتیم برای معرفی کتاب فتوریاحی که آرشیوی است از عکس های مهاجران افغانستانی در ایران. در راه بازگشته پرواز مشهد- تهران تاخیر داشت و به پیشنهاد همسفران دانشگاهی که جملگی محقق و معلم بودند و مهاجرت موضوع کارشان بود، رفتیم محله ی گلشهر مشهد را ببینیم تا بعد از سیر کابل بزرگ، در این کابل کوچک خودمان هم تفرجی کرده باشیم.
خیابان گلبو را گشتیم، در شلوغ بازار چرخی زدیم و در پایان آن روز سرد پاییزی رفتیم به زیارت اهل قبور روستای کریم آباد با همان قلعه حلوایی.
شنیده ام برای این اسم آن محله را گذاشته اند قلعه حلوایی که معمولا مسافرانی که شب جمعه ها برای زیارت اهل قبور می آیند آن جا از حلوای سرخاک، بی نصیب نمی مانند.
نصيب من هم از خاک قلعه حلوایی خلاص شدن از سنگ قبرهای یدالله رویایی بود. مدتی بود فکر مصور کردن کتاب «هفتاد سنگ قبره» او ولم نمی کرد ولی کار به جایی که باشد هم نمی رسید. اول کار، یافتن سنگ زهرای او در بهشت زهرا آسان می نمود : « این جا بهشت من است، سنگی که لوح می شود سنگ نیست دیگر، نامی را خورده است و حالا خود آن نام است. یک تکه ی شکسته از یک آینه، جایی برای نور می شود، خواب منار. میان مقبره گوشواره، جزوه های چرمی، قلم و قفل، داخل حصار بسته به هم می ریزند.» اما هر چه بیشتر به زیارت اهل قبور می رفتم می دیدم به بیرون شعر رویایی رسیدن، کار کسی جز خودش نیست و آنچه او حدس و انگار در برابر مرگ یا حرف اهل قبور با آن که به زیارتشان رفته می نامد فقط در فرم شعر یا شعرفرم خودش می گنجد و تلاش برای مصور کردن آن کتاب، تلاش بیهوده ای است.
شنیده ام که رویایی بعد از رفتن به گورستان سفید چاه در شمال دامغان دست به کار نوشتن هفتاد سنگ قبر شده و با دیدن نقش های حکاکی شده روی سنگ های محرابی آن قبرستان تاریخی به این فرم در شعرش رسیده. اما آن روز، آن چه من بر سنگ های کریم آباد دیدم شباهتی به نام ها و شکل ها و یادگاری هایی نداشت که رویایی از جعفرآباد دامغان برداشته بود و با دقت و حوصله درون مقبره هایش چیده بود، نه مقبره ای بود مزین به درخت و بوته و گل و میوه و پرنده و خزنده و شمع و کلوچه و دفتر و شاقول و تراز و داس و قیچی و قرقره و پیکان و کمان و طناب و گوشواره و قلم و قفل و آینه و قاب و قدح و نه حرفی بود از جانب اهل قبور با آن که به زیارتشان رفته . از هفتاد سنگ‎

سنگ گور خالی وصاف است، بی هیچ نوشته ای. ( و اگر مقبره و یا نرده کشی دارد یک لنگه چکمه سربازی کهنه در آن بگذارند ) …
و در کنار چکمه یک دسته خوشه ی درو شده ی گندم، زرد و آفتابی، بگذارند برای نامی که نداشت. با چند تخته سنگ در اطراف گور.”

کتاب در ابعاد 22*23 سانتی متر و با جلد شمیز به چاپ رسیده است.