یک دم نور، پولارویدهای تارکوفسکی /آندری تارکوفسکی /ت: پریسا دمندان /1389

تارکوفسکی همواره نسبت به گذشت زمان واکنش نشان می داد و این دقیقا همان چیزی بود که او می خواست: این که زمان را از حرکت بازایستاند. توقف زمان حتی با این عکس های فوری پولاروید. تارکوفسکی به کوتاهی زندگی پی برده است و آگاهانه می داند که همه چیز، بارقه  ای گذراست  تا به آن درآویزی و در سفری که گاه صعب است و دشوار، راهنمایت گردد. می توان چون دیگر آثار او، از تماشای این عکس ها لذت برد. این تصاویر پولاروید، حسی اسرارآمیز و شاعرانه را در ما برمی انگیزد. اندوهی حاصل از دیدن چیزها برای آخرین بار. حسی چون وداعی شاعرانه.
(تونینو گوئرا)