تاریخ نگاری و عکاسی /ترجمه محمد غفوری /1398

مقالاتی از ویلم فلوسر، گرگوری پاسکالیدیس، مارک ماس و … در کتاب تاریخ نگاری و عکاسی
جستارهایی پیرامون عکس به مثابه سندی تاریخی
در متنی که پشت جلد کتاب تاریخ نگاری و عکاسی پیرامون محتوای آن درج شده چنین آمده است:
“آنچه عکاسی را بیش از دیگر محصولات فرهنگ دیداری به تاریخ نگاری نزدیک می کند، پیوند نمایه ای عکس با واقعیت است؛ پیوندی که از همان دهه های نخست پیدایش عکاسی مهم ترین امتیاز عکس بر دیگر دست ساخت های دیداری انسان تا آن هنگام – نقاشی ، گراوور و …- به شمار می آمد. از این قرار، عکس به مثابه رونوشت و نسخه ای اصیل و مکانیکی از هستی اجتماعی و تاریخی، می توانست  منبعی مستقیم و موثق برای دست یابی به بسیاری از واقعیت ها و از جمله واقعیت های گذشته باشد، واقعیت هایی که از دسترس و دایره  ی امکانات و توانایی های گفتمان نوشتاری و مشتقات  آن به دور بود.
این مسئله اکنون در تاریخ نظریه ی عکاسی به مسئاله ای کلاسیک بدل شده است به این معنا که به رغم کهنگی قدمت و فراوانی متونی که درباره عکاسی نوشته شده، هنوز هم موضوع اصلی گمانه زنی های نظری در این زمینه است.
مقاله هایی که در این مجموعه گردآوری و ترجمه شده اند می کوشند پرتوهایی بر این مسئله بیفکنند.”