چهره نگاران اصفهان، گوشه ای از تاریخ عکاسی ایران/ پریسا دمندان/ 1377

کتاب ” چهره نگاران اصفهان، گوشه ای از تاریخ عکاسی ایران “ به کوشش پریسا دمندان ( نفیسی ) توسط انتشارات دفتر پژوهشهای فرهنگی در سال 1377 منتشر شد.

در بخشی از مقدمه کتاب ” چهره نگاران اصفهان، گوشه ای از تاریخ عکاسی ایران “ اینچنین آمده است:

پیدایش عکاسی در ایران، در زمان قاجار و چندین سال پس از اختراع آن در اروپا ( به سال ۱۸۳۹ م/ ۱۲۱۷ ش) بوده است، به دنبال تهران، پایتخت قاجاریان، عکاسی توسط اشراف و حکما تدریجاً به سایر شهرهای ایران وارد شد. هرچند که پیش از آن نیز دوربین عکاسی در میان کوله بار سیاحان، تایی به شهر دیدنی “نیمه جهان” گذاشته بود. به جز عکاسان درباری، اشراف فرهنگ رفته نیز با وارد کردن دوربین و ابزار عکاسی، این هنر فنی را در اصفهان گسترش بیشتری دادند. حتی تجاری که نقشی عمده در وارد کردن وسایل عکاسی به اصفهان داشته‌اند، برمبنای معامله پایاپای اجناس فرنگی‌- صنایع و هنرهای دستی، وارد عمل شده‌اند.
زمان گذشت و پدیده‌ی جادویی عکس معمول تر شد. درخشش نگاه هایی که شگفت زده چشم در چشم جعبه‌ی جادو، به ادراک نابی از “عبور لحظه” دست می‌یافتند کم‌سوتر شد. غریبه‌ی سه پایِ دوربین، آشنای زندگی مردم شد.

مطالب این کتاب در هفت فصل قرار گرفته است.

فصل اول این کتاب در برگیرنده ی عکس هایی از نخستین روزهای عکاسی در اصفهان است که با موضوع انسان و پرتره به ثبت رسیده اند.
در فصل دوم این کتاب به معرفی یازده عکاس به نام مکتب اصفهان پرداخته شده است که از هر عکاس اطلاعاتی از قبیل عکس چهره، اثر یا آثار معروف به همراه مختصر بیوگرافی قرار داده شده است.
در فصل های بعدی مطالبی از قبیل آلبوم های ظل السلطان، تشکیلات صنفی عکاسان اصفهان از گذشته تا حال،…. بیان شده است.