عکاسی برای همه /آنتوان دزیله /ترجمه: نادره قزوینی، کاظم فائقی /1349

کتاب  “عکاسی برای همه ”  پیرامون موضوعاتی همچون ساختمان دوربین عکاسی، عمق میدان، اولین قدم‌ها در عکاسی، انتخاب زاویه، موضوعات عکاسی، فیلم ها، …. می باشد.
این کتاب آموزش عکاسی نوشته آنتوان دزیله و ترجمه نادره قزوینی و کاظم فائقی است که  توسط انتشارات گوتنبرگ منتشر شده است.

من مدت بیست سال است که به عکس پرداخته ام. تمام زندگی من از روزی که خود را شناخته ام در این راه صرف شده است.
روزها و هفته ها و ماه ها عمر خود را تلف کرده ام تا به یک نکته کوچک از این فن ظریف پی ببرم و حالا آن نکات باریک را با شما در میان می گذارم.ضمن مطالعه، ملاحظه خواهید فرمود که کتاب من به هیچ وجه ادبی و فلسفی نیست. در مورد عکاسی قوانین مهم و اصلی را نیز در بر ندارد، اما پر است از مطالب کوچک و فرعی که شاید در زیبایی عکس نقش بزرگی دارند.

از نظر من برای عکسبرداری علاوه بر اطلاعات لازم، تردستی نیز لازم است : به کاربردن فیلترها،انتخاب سوژه، زوایای خاص برای عکسبرداری، محل سوژه در تصویر خطوط افقی و عمودی، استفاده از موقعیت های خاص برای عکس گرفتن و… به مراتب  بیش از تنظیم نور و مسافت و دیافراگم اهمیت دارند.در دنیایی که زندگی می کنیم انتقال اندیشه ما به دیگران تنها از راه کلام و نوشته ها نیست، گاهی نقاشی، مجسمه‌سازی، سینما، عکاسی به مراتب بهتر از گفتن و نوشتن می تواند احساسات ما را به دیگران منتقل کند.

همانطور که برای حرف زدن باید قبلا  حروف و بعد کلمات و سپس جمله ها را یاد گرفت، همینطور برای برقراری ارتباط با دیگران به وسیله عکس باید ابتدا اصول آن را آموخت. در این کتاب از رموز عکاسی صحبت می شود. اگر شما توانستید این افتخار را به من بدهید که آن را از اول تا آخر بخوانید، اگر هم عکاس نباشید شاید متوجه خواهید شد که چرا شما از برخی از عکسها خوشتان می آید و اگر به عکاسی علاقه دارید خواهید توانست عکسهایی خلق کنید که مورد توجه دیگران باشد.

اما تصور نکنید که این کتاب از هر لحاظ کامل است است و من هرگز چنین ادعایی نمیکنم. شما وقتی می توانید عکس خوب بگیرید که واقعاً از این کار لذت ببرید. به دست آوردن، پول شرکت در مسابقات عکاسی،کسب شهرت و نظایر آن هرگز نمی توانند وسیله ای برای ساختن عکس خوب باشد.

یک مطلب دیگر نیز برای گرفتن عکس خوب ضروری است چون ما برای مردم عکس میگیریم و یا از مردم عکس میگیریم ابتدا باید مردم را دوست داشت و آنها را شناخت و درک کرد. عکاس باید در میان مردم زندگی کند تا بتواند لحظات شادی و غم آنها را روی کاغذ عکاسی ثبت کند. برای عکسبرداری بهتر باید کنار پرسوناژهای تان بنشینید و با آنها حرف بزنید، درددل کنید تا آنها شما را از خودشان بدانند و آنگاه امکان دهند که شما لحظات مختلف زندگی آنها را آنطور که هست، به کاغذ حساس منتقل کنید. این کار اگر چه آسان نیست ولی ممکن است.‎

 این اصل است که باید عکاسی را یاد گرفت نه به منظور گرفتن عکس عکس بلکه برای خلق آن.