کتاب عکس « بیـ آبان » کریم متقی دستاورد سه دهه عکاسی و روایت تصویری از دریاچه ارومیه چاپ و منتشر شد و به دفتر رسانه «پایگاه عکس چیلیک» رسید تا در شرایط تهیه و سفارش و ارسال قرار گیرد.
کتاب عکس « بیـ آبان » کریم متقی دستاورد سه دهه عکاسی و روایت تصویری از دریاچه ارومیه چاپ و منتشر شد و به دفتر رسانه «پایگاه عکس چیلیک» رسید تا در شرایط تهیه و سفارش و ارسال قرار گیرد.
در بخشی از متن نوشته شده توسط اسماعیل عباسی با عنوان «نمکِ زمین» در ابتدای این کتاب عکس « بیـ آبان » میخوانیم: « عکس های کریم متقی هم زمان از سویی ریشه در جهان واقعی دارند و از سوی دیگر در فراواقعیت. سکون و سکوتِ پاره ای از عکس ها پیام آورِ آرامشی هستند ناپایدار که ناگهان هولی غافل گیرکننده بر جانت چیره می کنند. گاه بیننده لحظه هایی در ژرفایِ پُر رمز و رازِ عکس ها گم می شود اما واقعیت با تلنگری او را از گم گشته گی بیرون می کشد. گاه بیننده هم چون غواصی مسحور از حسِ تعلیق شناور می شود در درون سایه ها و نیم سایه ها و در اوجِ درکِ زیبایی و لذت با واقعیتِ تکان دهنده روبه رو می شود. در صحنه هایی عکاس ماهرانه از واقعیت، رخساری انتزاعی به دست می دهد و زمین را به بوم نقاشی خود تبدیل می کند. در این سفرِ شاعرانه، عکس ها تلخیِ یک فاجعه ی در راه را به تو گوش زد می کنند. در جایی که قرار است موجِ ناشی از حرکتِ قایق ها را ببینی، شاهد شوره زاری می شوی که ردِ چرخِ اتومبیل ها بر آن نقش بسته است. عناصرِ درون عکس ها، دوش های بی آب، کشتیِ بی لنگرِ بر نمک و گِل نشسته، قایق هایی به شکلِ قوهایی سر در گریبانِ در عُزلت، همه گی در انتظارند، در انتظارِ یک معجزه».
کریم متقی نیز به عنوان عکاس در بخش دیگری از متن آغازین کتاب عکس « بیـ آبان » آورده است: «دریاچهی ارومیه، بزرگترین دریاچهی آب شورِ خاورمیانه، در شمال غرب ایران واقع شده و ارتفاع سطح آن نسبت به آبهای آزاد 1275 متر میباشد. دریاچهی ارومیه نیز همچون «دریای مرده» (واقع در غرب اردن و فلسطین) به نمك انبوهِ موجود در آب و لجن آن مشهور است.
آب و لجن این دریاچه برای مردمان ایرانزمین شفابخش تلقی میشود؛ بهطوریكه شنا كردن در آب و پوشش بدن با لجنهای نمكینِ دریاچه در باور مردم تأثیر شگرفی بر تمدد اعصاب، برطرفكردن مشكلات پوستی و بیماریهای عضلانی و استخوانی دارد. آب و لجندرمانی در دریاچهی ارومیه برای بهبود دردهای عصبی و مفصلی از دیرباز رایج بوده و سالانه، علیالخصوص در فصل تابستان، مردم بسیاری از سرتاسر كشور برای این منظور عازم دریاچهی ارومیه میشوند. آب شور این دریاچه بهخاطر چگالی بالا موجب شناور ماندن شناگر بر سطح آب بوده و لجنِ آن نیز به همین دلیل به راحتی بر بدن میچسبد. سنت لجنمالی با همیاری افراد صورت گرفته و این امر، فارغ از آشنایی مردم با هم، بهصورت رابطهای دو طرفه انجام میپذیرد. مردم پس از لجنمالی به كمك افراد دیگر در آب گلآلود غوطهور شده و غالباً، در حالتی كه فقط سرِ آن ها از آب و لجن بیرون می ماند، ساعتها در آن محیط استراحت میكنند. آئین لجنمالی بهدلیل ملاحظات دینی، در دو بخش مردانه و زنانه انجام میگیرد و عكاسیكردن در هر كدام از این بخشها سختیهای خود را دارد. خشكسالی و متعاقبِ آن، کوچک شدنِ مساحت دریاچهی ارومیه بر روی آئین آب و لجندرمانی تأثیر مستقیم گذاشته و بهخاطر شرایط محیطی، اكنون به ندرت شاهد انجام آن هستیم.
این پروژه وضعیت دریاچهی ارومیه را، در مدت سه دهه، به تصویر كشیده است. این دریاچه، تأثیرگرفته از بحران جهانی گرمشدن كرهی زمین و عوامل دیگر، وخیمترین وضعیتِ خشكسالی عمر خود را تجربه میكند. دریاچهای كه در گذشته بهشتی برای صنعت توریسم تلقی میشد، اكنون بهسان ساحلی مُرده دیده میشود. تحقیقات معتبر و اخیری كه توسط سازمانهای دولتی و غیردولتی صورت گرفته، از شكلگیری بیابانی جدید و پوشیده از نمك خبر میدهد كه ممكن است موجب بهوجود آمدن فاجعه ه ای محیطی و جغرافیایی و طوفانهای نمكی شود».